Altijd vrolijk, energiek en behulpzaam én gek op pittige pizza’s: dat is Dennis Wolterink. Hij kan niet zo goed tegen chagrijnige mensen, houdt anderen graag voor de gek en gooit regelmatig een portie humor in de strijd. “Dat helpt vaak prima om mensen uit de put te trekken of een lach op hun gezicht te toveren.”

Dennis werkte jarenlang als sportinstructeur, maar wilde liever wat gaan doen in de maatschappelijke zorg. Hij liet zich omscholen en na zijn examen solliciteerde hij bij HIER Zorg, voor de functie van trajectbegeleider. “Dit lag wel een beetje buiten mijn comfortzone. Ik was gewend om met groepen te werken en hier zou ik met individuen te maken krijgen, maar ik ben de uitdaging aangegaan. En ik heb er zeker geen spijt van! Ik krijg hier de vrijheid en vertrouwen, in een dynamische omgeving.”

Na driekwart jaar werd hij gevraagd om de functie van sportbegeleider op te pakken, naast zijn werk als trajectbegeleider. “Ik combineer nu sport met zorg; hoe leuk is dat? Met de cliënten wandel ik, we voetballen, lopen hard, fitnessen en doen aan tafeltennis. Ik motiveer ze om te bewegen en laat zien dat sporten niet alleen gezond is, maar ook erg leuk kan zijn. Je kunt bij ons op je eigen niveau en tempo trainen en ik vervul de rol van ‘entertrainer’. Daar krijg ik zelf ook weer energie van. Een gezonde geest in een gezond lichaam: wie wil dat nou niet?”

Overigens brengt Dennis niet alleen de cliënten in beweging, maar ook zijn collega’s. “We sluiten de week samen af met een work-out. Ik mat ze dan lekker af voor het weekend, zodat ze goed last krijgen van spierpijn, haha! Ik krijg dan ook regelmatig appjes dat mijn collega’s het hele weekend aan me hebben gedacht. Fijn toch? Maar ik krijg ook oprecht mooie reacties. Zo gaf het directieteam aan dat ze blij met me zijn en iedere werkgever zo’n werknemer gunnen. Een mooier compliment kun je niet krijgen!”

“Zien dat de cliënten plezier hebben in bewegen, daar doe ik het voor. En het is echt zo: door te sporten maakt je lijf stofjes aan die je gelukkiger laten voelen. Het is mooi als de cliënten dat ook ontdekken.” Waar wordt Dennis nog meer enthousiast van? “Van mijn zoontje Pieter! Hij heeft het syndroom van Down en zet me met beide benen op de grond: hij kan je laten zien dat je met iets heel kleins heel gelukkig kunt zijn. En daar word ik dan weer blij van.”